Ritverslag van Jac en Marian Zwart.

Wij hadden er naar uit gezien en er ook een beetje tegenop gezien: voor de eerste keer een week met de Roadsterclub naar de Provence. Wij zijn best wel wat individualistisch ingesteld en zijn dan ook niet echt groepsmensen. Dus zouden we ons wel op ons gemak voelen in een nieuw en divers gezelschap? Laat ik meteen zeggen dat ons dit geweldig is meegevallen en dat wij een fantastisch mooie week hebben beleefd in een prachtig gebied waarin wij vaak op de racefiets hebben rondgereden. In feite was deze week naar de Provence voor ons ook de aanleiding om lid te worden van de Roadsterclub, nu we wat ouder geworden zijn en ontdekt hebben dat toeren in een open bolide ook zo z’n aantrekkelijke kanten heeft.

De week begon al heel mooi in Avignon, waar de organisatie meteen een stadsbezichting had gepland met het hele gezelschap in twee treintjes. De volgende dag stond er een rit over de Mont Ventoux op het programma en wij zijn meteen zo eigenwijs geweest om het parcours wat aan te passen. Wij vonden beiden de Gorges de la Nesque te mooi om te laten liggen en besloten dus om de klim van de Ventoux vanuit Sault te doen. Bij Chalet Reynard kwamen we weer op de route en reden we door het maanlandschap naar de top. Wegens de drukte daar zijn wij gelijk doorgereden omdat ik Marian voor de lunch een salade met geitenkaas had beloofd bij Le Grozeau, een kilometer voor Malaucene. Vervolgens ging de rit naar Vaison-la-Romaine en diverse “wijndorpjes”. Tijdens die eerste dag viel ons al op dat er gelukkig vrij individueel wordt gereden. Er vormen zich al of niet spontaan kleine groepjes, maar het komt ook voor dat je hele stukken alleen rijdt. Kortom, precies onze voorkeur. Omdat wij al jaren met een GPS op onze fietsen rijden gebruiken we deze vorm van navigatie ook in onze auto, mede omdat de “learning-curve” die nodig is om via bol-pijl te rijden ons niet zo aantrok. Die aanpak leverde nog een klein probleem op de volgende dag. Na een stop in Arles, waar we o.a. het amphitheater hebben bezocht, weigerde de navigatie het lusje te rijden en probeerde die ons rechtstreeks naar Fontvieille en de molen van Daudet te sturen. Wij wilden echter per se het “bruggetje van Van Gogh” zien en gelukkig bracht een outdoor-GPS met daarop de track uitkomst. Wij zijn er dus gekomen, maar kwamen wel uit de verkeerde richting aanrijden. Na een mooie tocht door de Luberon, met Gordes en de Abbaye de Senanque als de hoogtepunten voor ons, kwam er alweer een eind aan ons verblijf in Avignon.

De route naar Pertuis maakte een grote lus door de Camargue, met zijn witte paarden en flamingo’s. Omdat het pontje dat we moesten nemen rond het middaguur een lange pauze zou houden besloten we om tien kilometer door te rijden naar het strand om daar even een duik in zee te nemen. Daar bleek iemand in een boerka op hetzelfde idee te zijn gekomen en ging in vol ornaat de golven in. Sommige hedendaagse feministes beschouwen dat als het toppunt van emancipatie, dus wie weet wat ons verder nog te wachten staat. Ook in Pertuis bleken we in een aangenaam hotel te verblijven en hebben we de eerste dag, die gepland stond als rustdag, voornamelijk met een boek op ons terrasje doorgebracht. Weliswaar had ik nog een rit naar de Signal de Lure, bij Sisteron, bedacht maar daarvoor ontbrak de fut een beetje. We kenden ook de Gorges du Verdon nog van vroeger, maar het natuurschoon blijft natuurlijk zeer indrukwekkend. De allerlaatste dag naar Cassis, via de Montagne de Saint-Victoire en het Massif de la Sainte-Baume, was een waardige afsluiting van een hele mooie week, waarin het weer zo mooi was dat we elke dag “met het kapje open” hebben kunnen rijden.

Wij willen de organisatoren, Edy en Marjolein Kars, heel erg bedanken voor een perfecte week. De hotels waren heel goed en de routes schitterend. Wij willen ook alle deelnemers bedanken voor de gezelligheid. Wij hebben nieuwe kennissen opgedaan met dezelde hobby, hebben elke avond met andere mensen aan tafel gezeten en daarmee vele aangename gesprekken kunnen voeren. Dus wat ons betreft zeker tot een volgende keer.